Lydia Jaeger and Herman Dooyeweerd: dialogues on the foundations of Christian scholarship

Abstract

Hierdie artikel is ‘n inleiding in, en bespreking van Lydia Jaeger se dialoog met, en kritiese evaluering van enkele aspekte van Dooyeweerd se filosofie. Jeager evalueer Dooyeweer se verwerping van die ‘Logos-spekulasie’ en sy definisies van waarheid vanuit haar krities-realistiese posisie. Omdat hy van die christelik epistemologiese tradisie afwyk, laasgenoemde verwysende na die ‘korrespondensie tussen denke en realiteit’, argumenteer Jaeger dat hy nie daarin slaag om subjek en objek genoegsaam met mekaar te verbind nie. Ek argumenteer dat Dooyeweerd se epistemologie subjek en objek deeglik met mekaar verweef deur middel van die wetsorde. Ek bespreek ook Jaeger se bewerings dat, in sy filosofie, Dooyeweerd nie genoegsaam gebruik maak van bybelse bronne nie en dat hy geneig is tot idealisme. Ek suggereer dat Jaeger se bewerings herbedink behoort te word en dat ‘n meer positiewe benadering tot Reformatoriese filosofie nuwe weë ook vir haar eie navorsing kan oopmaak.